ابن‌شفروه شرف‌الدین بن هبةاللّه مغربی اصفهانیابنشفروه شرف‌الدین بن هبه‌اللّه مغربی اصفهانی، واعظ، شاعر و ادیب دانشمند قرن ششم هجری در اصفهان بوده است. ۱ - معرفی اجمالیشرفالدّین عبدالمؤمن مغربی اصفهانی معروف به «شرف الدّین شفروه»، فرزند هبه‌اللّه بن محمّد بن هبه‌اللّه بن حمزه [۱]
مجلّه یادگار، شماره ۶ و ۷، بهمن و اسفند ۱۳۲۷، ص۱۱۰.
[۲]
محي‌الدين قرشی، عبدالقادر بن محمد، جواهر المضیئه، ج۱، ص۳۲۲.
واعظ، شاعر و ادیب دانشمند قرن ششم هجری بوده است. برخی نوشته‌اند: نامش محمّد [۳]
عوفی، محمد، لباب الالباب، ص۲۲۱.
یا فضل‌اللّه بوده، [۴]
آذر بیگدلی، لطفعلی بیگ، آتشکده آذر، قسمت سوم از نیمه نخست، ص۹۴۸.
[۵]
هدایت، رضا قلی‌خان، ریاض العارفین، ص۳۵۶.
ظاهرا در اواخر قرن پنجم متولّد شده، و در جوانی به تکمیل تحصیلات خود پرداخت. او به مدح اتابک شیرگیر اهتمام داشت، و از طرف او به لقب ملک‌الشّعرایی ملقّب شد.۲ - وفاتوی در سال ۵۶۹ در دمشق به وعظ و تذکار مشغول بوده، سپس به مصر رفته، به خدمت صلاح‌الدّین ایّوبی رسیده، آن‌گاه به دمشق بازگشته، و ظاهرا در سال ۵۷۰ق در آن جا وفات نموده است. [۶]
مجلّه یادگار، شماره ۶ و ۷، ص۱۱۰.
وی ارسلان بن طغرل و طغرال بن ارسلان را نیز مدح گفته است. [۷]
سمرقندی، دولتشاه بن علاءالدين، تذکره دولتشاه، ص۱۱۷.
۳ - آثار و تالیفاتاز آثار او کتاب اطباق الذّهب در مواعظ و خطب که آن را در مقابل کتب اطواق الذّهب زمحشری، در صد مقاله به درخواست ظهیرالدّین احمد خویی تالیف کرده، و بارها در بولاق، لاهور و مصر به چاپ رسیده است. [۸]
عوفی، محمد، لباب الالباب، تعلیفات سعید نفیسی، ص۶۴۶.
[۹]
فقیه ایمانی، مهدی، تاریخ تشیّع اصفهان، ص۲۹۲.
[۱۰]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۱۲۷.
[۱۲]
دانش‌پژوه، محمدتقی، فهرست کتب اهدایی مشکاه به دانشگاه تهران، ج۳، ص۲۶۷۹.
عدّه‌ای از فضلاء بر آن شرح نوشته‌اند. دیوان اشعار او به گفته رضاقلی خان هدایت، صد و هشت هزار بیت بوده، [۱۳]
هدایت، رضاقلی بن محمد، مجمع الفصحاء، ج۲، ص۸۰۰.
که نسخه‌ای از آن شامل ۷۰۰ بیت، ضمن مجموعه شماره ۲۵۸۹ در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران وجود داشته است؛ [۱۴]
مرکز اسناد دانشگاه تهران، فهرست مرکزی دانشگاه تهران، ج۹، ص۱۳۹۳.
نسخه دیگری نیز در موزه بریتانیا موجود است. [۱۵]
اته، هرمان، تاریخ ادبیّات، ص۱۲۲.
ابیات ذیل از اشعار او است: "گر توانی‌ای صبا بگذر شبی در کوی او•••ور دلت خواهد ببر پیغامی از من سوی او" "گر همی خواهی که بر سرو بلند او رسی•••نردبان عنبرین ساز از شکنج موی او" "این دل گمگشته من باز جواز زلف او••• ور نیابی رو بیفشان دامن گیسوی او" ۴ - پانویس
۵ - منبعمهدوی، سید مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۱۸۱. ) رده‌های این صفحه : شاعران اصفهان | شاعران اهل ایران | شاعران ایرانی سده ششم(قمری) | شاعران سده ششم اصفهان(قمری) | نویسندگان اصفهانی | نویسندگان اصفهانی سده ششم(قمری) | نویسندگان ایرانی | نویسندگان ایرانی سده ششم(قمری) | واعظان اصفهانی | واعظان اصفهانی سده ششم(قمری) | واعظان ایرانی | واعظان ایرانی سده ششم(قمری)
|